کنفرانس امنیتی مونیخ امسال نیزچون سال پیش،
تحت تاثیر وقایع اوکرایین قراردارد.بااین تفاوت که سال قبل درچنین روزهایی هنوزدولت قانونی یانوکوویچ به وسیله کودتایی که اخیرا اوباما هم به دخالت در انجام آن
اعتراف کرد،سرنگون نشده بود و ماشین تبلیغ و تحریف سوداگران جهان در کنفرانس سال
گذشته وظیفه زمینه سازی تحولات آتی اوکرایین را به دوش داشت. با آن که روسیه آن روزها غایب
بزرگ تحولات "میدان" در اوکرایین بود ، سران غرب با فرار به جلو ،شرکت در مراسم افتتاح المپیک زمستانی "سوچی " در
روسیه را که پارسال ،دقیقا در روزی چون امروز(7 فوریه) برگزار شد ،تحریم کردند. زیرا نمی
توانستند همزمان در کنار پوتین بنشینند و به توطئه در اوکرایین هم بپردازند. البته
برای توجیه کارخود، شعارچهارفصل "حقوق بشر" را مطرح نموده و گروه
"پوسی رایت" را دوباره علم کردند.وظیفه اصلی کنفرانس امسال مونیخ هم ظاهرا فشار به روسیه برای قطع کمک به شورشیان شرق اوکرایین است.
در سخنرانی و پاسخ به پرسش امروزسرگی لاوروف، وزیر خارجه روسیه در
کنفرانس مونیخ ، نکته مهمی وجود داشت که مایلم به آن اشاره کنم. ابتدا ولی نگاهی به خلاصه گفتار او:- غرب حامی کودتا در اوکرایین بود؛-غرب دولت اوکرایین را به جای تشویق به
گفتگو با مخالفانش در شرق کشور، به حمله به این مناطق تشویق می کند. در جاهای دیگر
ولی اگر یک اپوزیسیون طرفدار غرب پیداشد، به دولت آن ها فشار می آورند که به خواست
این مخالفان توجه کند؛- الحاق کریمه به روسیه ، مطابق قوانین بین المللی و با رای
قاطع مردم صورت گرفت. استقلال کوزووو را اماغرب بدون انجام انتخابات ، با وجود اخطار
روسیه به رسمیت شناخت. وحدت همین آلمان هم بدون انتخابات صورت گرفت؛- می گویند که
"ناتو" سازمانی مردمی است. پس یوگسلاوی و لیبی را برخلاف تصمیمات سازمان
ملل چه کسانی بمباران کردند؟
و اما در بخش
پاسخ به سوالات، لاوروف اشاره ای دارد به این واقعیت تاریخی که: "اتحاد
شوروی پس از جنگ مخالف دوقسمت شدن آلمان بود". هنگام بیان این جمله صدای خنده
هیستریک برخی حضار بلند شد. لاوروف هم گفت که: "شما هم وقتی صحبت می کردید من خنده
ام می گرفت. ولی توان کنترل خودم را داشتم".
جریان از این قرار است که برخلاف دروغ های بسیاری از رسانه های غربی ، این آمریکایی ها و دولت "کنراد آدنائر"،
متحد آن ها در آلمان بودند که پیشنهادات مکرر اتحاد شوروی، برای یکپارچه ماندن آلمان ، معروف به Stalin-Noten
یا
"پیام های استالین" را رد کردند. در این "پیام" های چهار
گانه به تاریخ 10 مارس، 9 آوریل ، 24 مه و 23 اوت سال 1952 ، اتحاد شوروی پیشنهاد
می کند که آلمان کشوری واحد و بی طرف بماند.اما آمریکایی ها با خوابی که برای
اروپا درجنگ سرد و شرکت در پیمان های نظامی ضد شوروی دیده بودند، تمایلی به بیطرفی
آلمان نداشتند. با این حال در این چند دهه، درپی میلیون ها بار نوحه سرایی"بی
بی سی" و "سی ان ان" و رسانه های خود آلمان بر سر"دیوار برلین" ، حتی یک بارهم این ها به علت پدیدآمدن دیوار ، که همان رد پیشنهاد اتحاد
شوروی است ، اشاره ای نکرده اند. عدم قبول " پیام های استالین" هرچند هنوز
هم دربین روشنفکران سیاسی آلمان مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد ولی اکثریت مردم
این کشور از این حادثه مهم تاریخ شان بی اطلاعند.
کتاب "یک شانس بربادرفته":
استالین -نوته 10 مارس 1952 و وحدت دوباره
نوشته تاریخ نگار آلمانی: رولف اشتاینیگر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر